Ο ιατροδικαστής που κλείνει επιτυχώς την ιστορία τής Πάτρας, αλλά κλίνει ανεπιτυχώς το επώνυμό του
Πάντα οι Λεπτομέρειες κάνουν τη Διαφορά.
Ο Γρηγόρης Λέων ήταν μέχρι πρότινος άγνωστος στο Πανελλήνιο·
ο πρόεδρος τής Ελληνικής Ιατροδικαστικής Εταιρείας
εμφανιζόταν αραιά και πού στα δελτία ειδήσεων και στις δημοσιογραφικές εκπομπές,
καταθέτοντας τα φώτα του για θέματα που άπτονταν τού λειτουργήματός του,
όμως -μέχρι που έλαβε χώρα η μακάβρια ιστορία με τούς θανάτους των τριών κοριτσιών-
δεν είχε εμπεδωθεί ως μορφή και ως περσόνα στη Συλλογική Συνείδηση.
Να όμως που πλέον
-βάσει τής τρέχουσας συχνής παρουσίας του στις οθόνες μας
και κυρίως λόγω τής πασίδηλης επιστημονικής επάρκειάς του-
ο μειλίχιος, ευγενής και διακριτικά αιχμηρός ιατροδικαστής
έχει κερδίσει την εκτίμηση και την συμπάθεια των πολιτών-τηλεθεατών.
Ο Γρηγόρης Λέων χαίρει ιδιαίτερης δημοφιλίας διότι είναι αυθεντικός
και ως εκ τούτου κατέφερε να κινητοποιήσει ανεπιδιώκτως
τα θετικά συναισθήματα που έχουν αναπτυχθεί μαζικώς για το πρόσωπό του.
Όμως, ουδείς τέλειος·
ναι μεν έχουμε να κάνουμε με τον ειδήμονα
που έρχεται να κλείσει τα στόματα τού κάθε άσχετου
και τού κάθε δημοσιοϋπαλληλικής νοοτροπίας ιατροδικαστίσκου,
αλλά κι ο ίδιος έχει ενδώσει στον «Πειρασμό τής Ημιμάθειας»
μη γνωρίζοντας να κλίνει το επώνυμό του.
Και ναι μεν παλαιότερα αυτό το στοιχείο δεν ήταν τόσο ενοχλητικό,
διότι ο αγαπητός Λέων επισκεπτόταν σπανίως τούς δέκτες μας,
αλλά τώρα που η κατάρτισή του τον έχει καταστήσει περιζήτητον
και τον βλέπουμε διαρκώς μπροστά μας,
προκαλείται στα ώτα μας μία αφόρητη ηχορύπανση γλωσσικού περιεχομένου:
«Έχουμε μαζί μας τον κύριο Λέων.», «Είναι σημαντική η συμβολή τού κυρίου Λέων.»,
και ούτω καθ’ εξής.
Φτάνει πια. Γκώσαμε. Πονάνε τ’ αφτιά μας. ΦΤΑΝΕΙΙΙ.
…
Ο «Λέων» ΚΛΙΝΕΤΑΙ.
Είτε ως όνομα, είτε ως επώνυμο -όπως φυσικά και ως ονομασία ζώου- ο «Λέων» ΚΛΙΝΕΤΑΙ
(αντιστοίχως κλίνονται και τα σύνθετα επώνυμα «Πανταλέων», «Μαυρολέων», «Κοντολέων»).
Ο «Λέων» δεν είναι ξένη λέξη, δεν είναι ξένο όνομα,
και ως εκ τούτου υπόκειται στους κανόνες τής Ελληνικής Γλώσσας.
Ο «Λέων» ΚΛΙΝΕΤΑΙ.
Ονομαστική – ο Λέων
Γενική – του Λέοντος
Αιτιατική – τον Λέοντα
Δοτική – τω Λέοντι
Κλητική – (ω) Λέον
Επίσης, αξίζει σε ετούτο το σημείο να αναφέρω,
ότι για το θέμα έχει αποφανθεί ρητά ο Γεώργιος Μπαμπινιώτης,
ο οποίος στο γλωσσικό-γλωσσολογικό πόνημα που επιμελήθηκε και συνέγραψε
με τίτλο «Λεξικό των δυσκολιών και των λαθών στη χρήση της Ελληνικής»,
τονίζει ότι η άκλιτη μορφή τού -εν προκειμένω- επωνύμου «Λέων»
δεν έχει το παραμικρό γραμματικό έρεισμα·
συνελόντι ειπείν, πρόκειται για «νεοελληνικούρα»,
που ανήκει επί τής ουσίας στην ίδια οικογένεια σολοικισμών
όπου βρίσκουμε τις τραγικές διατυπώσεις «ο ψήφος», «την οδός», και πάει λέγοντας.
Εδώ, λοιπόν, προκύπτει ένα εξαιρετικά σοβαρό ζήτημα,
που έλκει την υπόστασή του από τη λατινική φράση «Usus norma loquendi»
(ήτοι: «Η Χρήση ορίζει τον Λόγο.»).
Ναι, συμφωνούμε ότι η Γλώσσα, η Ελληνική Γλώσσα, η εκάστοτε Γλώσσα,
είναι ένα ζωντανό και διαρκώς εξελισσόμενο-διαμορφωνόμενο κύτταρο,
αλλά το πρόβλημα ξεκινά όταν γίνεται κατά-χρηση τού επιχειρήματος
και όταν η Χρήση μετατρέπεται σε Πανάκεια,
καθώς υπ’ αυτό το απολύτως λανθασμένο σκεπτικό
καταλήγουμε εν τέλει να υποβάλλουμε τη Γλώσσα στο περιβόητο «Πείραμα Συμμόρφωσης»
και να την καταβιβάζουμε σε Υποχείριο τής Αμορφωσιάς.
ΑΝΘΙΣΤΑΜΑΙ.
Όχι, δεν θα παραδώσουμε την Ελληνική Γλώσσα στην Αμορφωσιά.
Ο σημαντικότερος πολιτιστικός και πολιτισμικός θησαυρός στην Ιστορία τής Ανθρωπότητας,
η Γλώσσα που -όπως έχω επανειλημμένα γράψει-
πλάστηκε από ευφυείς ανθρώπους και προορίζεται για ευφυείς ανθρώπους,
δεν θα γίνει συρόμενο και φερόμενο τής Αμορφωσιάς και τής Βλακείας.
Σε επίπεδο πολιτιστικής-πολιτισμικής προσέγγισης,
η Ελληνική Γλώσσα είναι σημαντικότερη όλων ημών.
Ανεξαιρέτως.
…
Εδώ χρειάζεται μία απαραίτητη διευκρίνιση…
Η Αμορφωσιά είναι Αναφαίρετο Δικαίωμα τού Πολίτη
(όπως και η Αυτοχειρία, βεβαίως).
Η Αμορφωσιά είναι πολυπαραγοντικό ζήτημα και καθίσταται «δικαίωμα»,
διότι οφείλουμε να συνυπολογίζουμε και να δεχόμαστε πως υπάρχουν άνθρωποι
που -είτε λόγω δυσμενών συνθηκών τής προσωπικής τους ζωής, είτε κατ’ επιλογήν-
δεν διαθέτουν Μόρφωση.
Όμως, υπάρχουν εκκωφαντικές εξαιρέσεις…
ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ Η ΑΜΟΡΦΩΣΙΑ
όταν μιλάμε για λειτουργήματα που πραγματεύονται καθ’ οιονδήποτε τρόπο τη Γνώση
και εντέλλονται με τη διάδοσή της.
ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ Η ΑΜΟΡΦΩΣΙΑ
όταν είσαι δάσκαλος, όταν είσαι καθηγητής
(εν γένει συνιστάται η απαγόρευσή της -ή έστω η επιμελής αποφυγή της-
από οποιαδήποτε επαγγελματική ιδιότητα που συμπεριλαμβάνεται στα «Λειτουργήματα»).
ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ Η ΛΑΝΘΑΣΜΕΝΗ ΧΡΗΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ
όταν είσαι δάσκαλος, όταν είσαι καθηγητής, όταν είσαι δημοσιογράφος,
και -συμπληρωματικώς- όταν διαθέτεις πάσης φύσεως δημόσια καθέδρα
(τηλεπαρουσιαστής, ραδιοφωνικός παραγωγός, κ.λπ.).
Διασταλτικά,
συνιστάται η απαγόρευση -ή έστω, η επιμελής αποφυγή-
τής λανθασμένης χρήσης τής Ελληνικής Γλώσσας,
όταν είσαι επιστήμων, όταν είσαι δικηγόρος, όταν είσαι ιατρός, όταν είσαι ιατροδικαστής.
…
Όπως μαθαίνω,
ο Γρηγόρης Λέων έχει ενημερώσει τούς δημοσιογράφους
που τον καλούν στα δελτία ειδήσεων και στις δημοσιογραφικές εκπομπές
ότι το επώνυμό του είναι άκλιτο.
Δεν δύναμαι να γνωρίζω αν πρόκειται για γλωσσική πλάνη τού συμπαθούς Λεόντος
ή για μία «βαρουφάκεια» ονείρωξή του
ώστε διά τού Σολοικισμού να αισθάνεται ξεχωριστός,
αλλά αν μη τι άλλο -ως επιστήμων που είναι-
οφείλει δεοντολογικό σέβας στην κορυφαία επιστήμη που λέγεται «Ελληνική Γλώσσα».
Η ιδανική περίπτωση, λοιπόν,
είναι να απαιτήσει πλέον ο Γρηγόρης Λέων να κλίνεται το επώνυμό του.
Εναλλακτικά, μία συμβιβαστική λύση είναι να προβεί ευθαρσώς στη δήλωση
«Δεν γουστάρω να κλίνω το επώνυμό μου και δεν γουστάρω να μού το κλίνουν κιόλας.
Ναι, ξέρω ότι είναι λάθος, αλλά γούστο μου και καπέλο μου.
Ο Χατζιδάκις που έγραφε το επώνυμό του με δύο “ιώτα”, καλύτερος ήταν από ’μένα;».
Αν δεν πράξει με έναν εκ των δύο προαναφερθέντων τρόπων ο κύριος Λέων,
μετά λύπης μου θα συμπεράνω ότι (θα) πρόκειται για έκφραση συντεχνιακού φασισμού,
καθώς είναι επιεικώς άπρεπο και απαράδεκτο
να αντιμετωπίζεις τις επιστήμες που δεν εμπίπτουν στο αντικείμενό σου
ως παρακατιανές και ως ανάξιες τού σεβασμού σου.
…
Ξέρω, ξέρω, θα υπάρξουν κάμποσοι που θα πουν
«Μα καλά…
Αυτός ο δογματικός ο “Υπο-Κοσμικός” κάνει ολόκληρο θέμα
και αφιερώνει τόσες λέξεις για ένα τέτοιο ασήμαντο ζητηματάκι;».
Μμμ, ακριβώς εδώ είναι η Ρίζα τού Προβλήματος.
Έχετε παρακολουθήσει έστω και μια φορά «Ρουκ-Ζουκ»;
Έχετε παρακολουθήσει έστω και ένα επεισόδιό του;
Βλέπεις ένα επεισόδιο τού «Ρουκ-Ζουκ»
και βρίζεις όσο δεν έχεις βρίσει σε όλα τα ποδοσφαιρικά ντέρμπι τής ζωής σου.
Συνήθως έφηβοι και μετέφηβοι, ως επί το πλείστον φοιτητές,
εκπρόσωποι τής Νεολαίας, εκπρόσωποι τής Ελπίδας, εκπρόσωποι τού Μέλλοντος,
δεν μπορούν να αρθρώσουν λέξη, αδυνατούν να περιγράψουν απλές έννοιες,
τα χάνουν, κομπλάρουν, ξευτιλίζονται·
και επειδή δεν μ’ αρέσει να ξεσυνερίζομαι τα παιδιά,
θα πω ότι κυρίως ξευτιλίζουν τούς γονείς τους και τούς δασκάλους τους.
Λεξιπενία. Γνωσιπενία.
Οι απατεώνες λαϊκιστές κρατούντες παράγουν αργόστροφους πολίτες καθαγιάζοντας την Αμορφωσιά
και αθωώνοντας τη Μαλακία μέσω τής απόπατης μορφής Αστείου που λέγεται «Χαβαλές».
Ο Χαβαλές είναι η Εξευγενισμένη Αυτο-Σύσταση τής Μαλακίας.
Ποταπό «πλυντήριο» ο Χαβαλές.
Η Αμορφωσιά, η Προχειρότητα, η Γελοιότητα, η Αταλαντοσύνη,
φοράνε κακόγουστη ανδρική βερμουδίτσα και συστήνονται ως «Χαβαλές».
ΑΗΔΙΑ.
…
Ξέρω, ξέρω, θα υπάρξουν κάμποσοι που θα πουν
«Έλα, μωρέ, τώρααα… Λεπτομέρειες.».
Βεβαίως «Λεπτομέρειες».
Οι Λεπτομέρειες ορίζουν τούς Πρωταθλητές.
Οι Λεπτομέρειες αυξάνουν κατακόρυφα τις πιθανότητες για Επιτυχία.
Οι Λεπτομέρειες οδηγούν -μεταξύ άλλων-
και στην κοινωνικώς πολυπόθητη διαλεύκανση τής τριπλής δολοφονίας στην Πάτρα.
Αν δεν προσέχεις τις Λεπτομέρειες, είσαι «χοντράνθρωπος».
…
Προέβην χθες σε μία σχετική ανάρτηση για το θέμα στο «Twitter».
«Ο Λέων κλίνεται; Ο Λέων δεν κλίνει το επώνυμό του; Και τι μάς νοιάζει; Εμείς τον αγαπάμε.».
Εξαιρετικά επικίνδυνη αντίληψη·
ο Δημοφιλής, ο εκάστοτε δημοφιλής,
όχι μόνο δικαιούται να κάνει λάθη σε θέματα που δεν άπτονται τής δημοφιλίας του,
όχι μόνο χαίρει ασυλίας για το (όποιο) λάθος του,
αλλά αναβαθμίζει το λάθος του σε «Κοινοκτημοσύνη».
Συμπολίτες που αντιμετωπίζουν με δέος τον Γρηγόρη Λέοντα
και αισθάνονται ευγνωμοσύνη για το γεγονός
ότι τούς δίνει πρόσβαση στην ελπίδα
πως θα εξιχνιαστούν οι θάνατοι των αδικοχαμένων κοριτσιών,
προέβησαν σε -συναισθηματικής αφετηρίας- υπεραπλουστεύσεις,
απευθύνοντάς μου σχόλια που αξίζει να σάς τα παραθέσω
μαζί με τις αρμόζουσες τοποθετήσεις-απαντήσεις…
ΣΧΟΛΙΟ:
«Μη γίνεσαι κακός.».
ΑΠΑΝΤΗΣΗ:
Όταν μεταφέρεις Γνώση γίνεσαι Κακός.
Όταν αποδέχεσαι αδιαμαρτύρητα το Λάθος, είσαι Καλός.
ΣΧΟΛΙΟ:
«Ο άνθρωπος θέλει να τον λένε “Λέων”. Eκεί θα κολλήσουμε;».
ΑΠΑΝΤΗΣΗ:
«Εκεί θα κολλήσουμε;» στο ένα, «Εκεί θα κολλήσουμε;» στο άλλο,
και εν τέλει καταλήγουμε να είμαστε μία κοινωνία κολλημένη
στην Αμορφωσιά, στην Προχειρότητα και στην Ανοησία.
ΣΧΟΛΙΟ:
«Άλλο οι λεπτομέρειες στην Ιατροδικαστική, άλλο η γλωσσολογική λεπτομέρεια.
Είτε πεις “τον Λέων”, είτε πεις “τον Λέοντα” δεν θα προκαλέσεις καμία παρανόηση.
Στην Ιατροδικαστική, όμως, μια λεπτομέρεια μπορεί να οδηγήσει σε εσφαλμένο πόρισμα.».
ΑΠΑΝΤΗΣΗ:
Το συγκεκριμένο σχόλιο,
ενώ φαινομενικώς είναι απολύτως σωστό, συνάμα είναι και το πιο επικίνδυνο.
Η έννοια-κλειδί, η Παρανόηση,
ναι μεν στην Ιατρική δύναται να προκαλέσει απώλεια ζωής,
ναι μεν στην Ιατροδικαστική δύναται να οδηγήσει σε κομβικώς άστοχα πορίσματα,
όμως είναι εγκληματικό να παρακάμπτουμε τη μακροπρόθεσμη καταστροφή
που προκαλείται σε ένα έθνος από την ισοπέδωση τής Γλώσσας του.
Διόλου τυχαία,
ο κοινωνικός προφήτης Τζορτζ Όργουελ κρούει τον κώδωνα τού κινδύνου
-μέσω τής συγκλονιστικής πολιτικής δυστοπίας του με τίτλο «1984»-
για τα αφανιστικά αποτελέσματα που δύναται να έχει η φτωχοποίηση τής Γλώσσας
στη σκέψη και στο συναίσθημα των ανθρώπων.
Η «Νέα Ομιλία» είναι εφεύρημα τού απολυταρχικού καθεστώτος,
προκειμένου αυτό να επιβάλλεται αβρόχοις ποσί(ν) στους πολίτες,
οι οποίοι παραμυθιάζονται ότι η υπερ-απλούστευση τής Γλώσσας
γίνεται για τη δική τους διευκόλυνση.
Οι έννοιες συμπυκνώνονται, οι λέξεις αποψιλώνονται, συντομεύονται, καρατομούνται.
Σάς θυμίζει κάτι αυτό το ζοφερό πλαίσιο;
Ναι, θυμίζει τούς σύγχρονους πιτσιρικάδες,
που αντί να γράψουν «Γιατί;», γράφουν «γτ»,
αντί να γράψουν «τίποτα», γράφουν «τπτ»,
αντί να γράψουν «πολύ», γράφουν «πλ»,
αντί να γράψουν «καλά», γράφουν «κλ»,
και πόσα ακόμη αντίστοιχα ανησυχητικά παραδείγματα
που καταμαρτυρούν ότι ο Ουγκανισμός είναι εδώ.
Όχι, δεν είμαι οπισθοδρομικός, ούτε μέμφομαι τις εναλλακτικές μορφές επικοινωνίας·
και το «λολ» το γουστάρω (είναι το αγαπημένο μου),
και το «ο-μι-τζι» το γουστάρω, και το «τεσπά» το γουστάρω,
και την Αργκό τη γουστάρω, και την Πεζοδρομιακή Γλώσσα δεν την αφορίζω.
Όμως, θέλω όλα αυτά να συνοδεύονται από τη Γνώση·
εκτιμώ βαθύτατα τούς ανθρώπους που ξέρουν να μιλήσουν σωστά Ελληνικά,
που ξέρουν ποιο είναι το Ορθό, που ξέρουν ποιο είναι το Σωστό,
που ξέρουν πότε να χρησιμοποιήσουν τη «Slang» ή και να ρίξουν κάνα άγριο «μπινελίκι».
Για να θέσω το ζήτημα στον πυρήνα του μέσα από μία εντυπωσιακή εικονοπλασία,
ας παραλληλίσουμε τη Γλώσσα με ένα μονοθέσιο τής «Φόρμουλα-1».
Εύκολα θα εμπιστευόσουν το μονοθέσιο στον Λιούϊς Χάμιλτον,
αλλά ουδέποτε θα σκεφτόσουν να αναθέσεις την οδήγηση ενός τέτοιου οχήματος
σε έναν πιτσιρικά που δεν έχει πιάσει τιμόνι στα χέρια του
(ακόμη και να ’χεις πιάσει τιμόνι στα χέρια σου,
και πάλι δεν ακουμπάς αυτά τα «αεριωθούμενα»).
Άρα, ποια χρήση ορίζει τον Λόγο;
Τι μπούρδες είν’ αυτές;
Μία θαυμάσια Γλώσσα, η πιο πλούσια και εννοιολογική Γλώσσα τής Ιστορίας,
έχει παραδοθεί στα χέρια των -ανεξαρτήτως ηλικίας- Ασχέτων.
Επιτρέπεται να έχουμε παραδώσει το «Υπ’ Αριθμόν “Ένα” Εθνικό Στοιχείο»
σε άτομα που αδυνατούν παντελώς να αντιληφθούν την αξία τής Ελληνικής Γλώσσας;
Και εν τέλει,
όλοι αυτοί οι αισχροί λαϊκιστές που αθωώνουν τούς βιασμούς
που αδιαλείπτως υφίσταται η Ελληνική Γλώσσα,
ας μάς απαντήσουν αν στο μνήμα κάποιου αγαπημένου προσώπου τους
υπάρχει η επιγραφή «Ιδό κίτιτι ι Μίτσους».
Ρητορικό το ερώτημα, αρνητική η απάντηση.
Σάς καλώ, λοιπόν, να αναλογισθείτε γιατί στα μνήματα
-εκτός απειροελαχίστων εξαιρέσεων- δεν υπάρχουν ανορθογραφίες.
Δεν υπάρχουν, διότι η Ορθή Γραφή είναι η ύστατη κατάθεση τιμής προς τον Νεκρό.
Άρα,
από πού κι ως πού θα αφήσουμε την Αμορφωσιά
να αντιμετωπίζει ωσάν νεκρή την Ελληνική Γλώσσα;
Επιμύθιο:
Γράφω εξοργισμένος. Είμαι εξοργισμένος.
Είμαι εξοργισμένος, ώστε να μην καταντήσω να είμαι απελπισμένος.
ΑΝΘΙΣΤΑΜΑΙ.
Ανθίσταμαι για να μπορώ ν’ ανθίζω!
Ο Υπο-Κοσμικός
(Twitter: @Ypokosmikos
https://twitter.com/Ypokosmikos)
